Powstanie w Getcie Warszawskim było pierwszą akcją podziemną o tak dużej skali podjętą przez polskie organizacje podziemne przeciwko Niemcom. Był to zryw przeciwko decyzji o likwidacji getta w ramach realizowanego przez hitlerowców planu zagłady europejskich Żydów.Warto sięgnąć do wspomnień.
Dzieci Ireny Sendlerowej to biografia napisana przez Annę Mieszkowską. Książka przedstawia dzieje Ireny Sendlerowej, jej czyny i niezwykły format moralny, dokonała rzeczy niewyobrażalnej, uratowała z Zagłady 2,5 tysiąca dzieci żydowskiego pochodzenia, a także sporą liczbę dorosłych. A trzeba znać realia życia w czasie okupacji niemieckiej w Polsce, za udzielenie pomocy jednemu Żydowi groziła kara śmierci. Pomoc na taką skalę to współpraca z innymi dzielnymi kobietami. Autorka oddaje głos samej Irenie Sendlerowej, która jest symbolem przyjacielskich relacji łączących społeczność polską i żydowską.
I była dzielnica żydowska w Warszawie. Wybór tekstów, Władysław Bartoszewski, Marek Edelman. Wypowiedzi Autorów to dialog między uczestnikami i świadkami okropności wojny, totalitaryzmu, a którzy żyli po dwóch stronach muru.
Roma Ligocka napisała swoją biografię Dziewczynka w czerwonym płaszczyku po obejrzeniu filmu Listy Schindlera, kiedy to w postaci dziewczynki w czerwonym płaszczyku odkryła samą siebie. Powzięła decyzję, że opisze to wszystko o czym próbowała zapomnieć, o dzieciństwie w getcie, o strachu i śmierci. To niezwykła opowieść widziana oczami dziecka.
I była miłość w getcie, tak mówi Marek Edelman, "i" ma znaczenie istotne, był strach, upokorzenie, nienawiść, śmierć " i miłość" wszystko czego w życiu doświadcza człowiek było udziałem ludzi skazanych najpierw na getto, a później na zagładę.Miłość jest ważna jak jedzenie, jak godność, pozwalała trwać i zachowywać pozory normalnego życia.
Eva Weaver w Lalkach z getta opowiedziała historię żydowskiego chłopca z warszawskiego getta, który na początku wojny odziedziczył po dziadku stary, ale wyjątkowy płaszcz i kolekcję pacynek. Staje się lalkarzem, a jego przedstawienia pomagają zamkniętym w getcie ludziom oderwać się od wojennej rzeczywistości. Jeżeli ktoś lubi historie autentyczne to może się rozczarować, gdyż w tej narracji czuje się ducha komercyjności, stworzonej na zachodni rynek wydawniczy. Autorka jest terapeutką i artystką, a to wyjaśnia jej przekaz,iż ludzie są podobni do siebie, ale uwikłani w tryby wojennej machiny stoją po przeciwnych stronach barykady.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz