W środę, 26.06.2013, podczas ostatniego spotkania przed wakacjami, rozmawialiśmy na temat powieści „Miłość i inne dysonanse” Janusza Leona Wiśniewskiego i Irady Wownenko.
Na obwolucie powieści czytamy, że jest to powieść na miarę „Samotności w sieci”. Najnowsza powieść Wiśniewskiego trochę ją przypomina, Struna i Jakub to podobni do siebie bohaterowie. Mężczyźni po przejściach, doskonale radzą sobie w sprawach zawodowych. Przyjacielscy w stosunku do kobiet, mieszkają w Niemczech i są koneserami wina. Struna to mężczyzna w wieku czterdziestu lat, krytyk muzyczny, były wykładowca wyższej uczelni, główny bohater powieści Wiśniewskiego, napisanej wspólnie z rosyjską pisarką Iradą Wownęką. Druga postać to Anna – mieszkanka Moskwy, która trwa w bezsensownym związku małżeńskim, znosi humory męża tyrana, egoisty, dziwne, że wcześniej nie zaczęła nowego życia. Trzeba przyznać, że Wiśniewski przewyższa klasą pisarską Iradę Wownenko, chociaż dzięki niej opisy Rosji i zachowań Rosjan stają się bardziej autentyczne. Autor wymyśla interesujący świat i wypełnia oryginalnymi obserwacjami. Stwarza również ciekawą postać Joanny, życiowej realistki, która również darzy Strunę miłością. Cierpiętnicza Anna, czeka na miłość pisząc dziennik samotności…
Na obwolucie powieści czytamy, że jest to powieść na miarę „Samotności w sieci”. Najnowsza powieść Wiśniewskiego trochę ją przypomina, Struna i Jakub to podobni do siebie bohaterowie. Mężczyźni po przejściach, doskonale radzą sobie w sprawach zawodowych. Przyjacielscy w stosunku do kobiet, mieszkają w Niemczech i są koneserami wina. Struna to mężczyzna w wieku czterdziestu lat, krytyk muzyczny, były wykładowca wyższej uczelni, główny bohater powieści Wiśniewskiego, napisanej wspólnie z rosyjską pisarką Iradą Wownęką. Druga postać to Anna – mieszkanka Moskwy, która trwa w bezsensownym związku małżeńskim, znosi humory męża tyrana, egoisty, dziwne, że wcześniej nie zaczęła nowego życia. Trzeba przyznać, że Wiśniewski przewyższa klasą pisarską Iradę Wownenko, chociaż dzięki niej opisy Rosji i zachowań Rosjan stają się bardziej autentyczne. Autor wymyśla interesujący świat i wypełnia oryginalnymi obserwacjami. Stwarza również ciekawą postać Joanny, życiowej realistki, która również darzy Strunę miłością. Cierpiętnicza Anna, czeka na miłość pisząc dziennik samotności…
Duże znaczenie
w powieści odgrywa muzyka klasyczna – miłość jest tym dysonansem, który burzy
pozorną harmonię. Książka jest pełna miłości i ludzkich emocji, ale wątek
poszukiwania Darii jest naciągany. Nie jest to wybitna książka, ale Wiśniewski
jest dobrym obserwatorem życia i dzięki wrażliwości potrafi pisać o uczuciach,
prosto, ale wnikliwie. I to jest największą zaletą tej książki.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz